به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادیو گفتوگو، مهندس آرمان خالقی، عضو هیئت مدیره خانه صنعت، معدن و تجارت ایران درمورد نقش واردات در تولید با برنامه «گفتگوی اقتصادی» مصاحبه کرد.
خالقی با بیان اینکه اقتصاد ایران از حالت عادی و عرف دنیا خارج شده
گفت: اقتصاد ایران هم اکنون تحت تأثیر بسیاری از عوامل خارج از موضوعات
اقتصادی قرار گرفته است.
وی افزود: موضوعات سیاسی، اجتماعی، مناسبات بین المللی و مسائل مدیریتی
داخلی کشور شرایط خاصی را بر اقتصاد کشور حاکم کرده که هیچ استانداردی بر
آن جاری نیست و نتیجه آن هم اختلال در بازارهای مالی و سرمایه ای کشور است.
عضو هیئت مدیره خانه صنعت، معدن و تجارت ایران تصریح کرد: متأسفانه تمام
همّ و غم ما در حوزه مدیریت اقتصادی کشور صرفاً به تأمین نیازهای داخلی
تبدیل شده و یک مدیریت دوراندیشانه و افق بلندمدتی را در بر نمی گیرد.
خالقی با بیان اینکه ما در عرصه اقتصادی قدرت بازیگردانی نداریم، گفت:
ما با بازی های دیگران، بازی اقتصادمان را تنظیم می کنیم و واکنش هایمان هم
از روی فکر و تدبیر بلندمدت نیست.
وی درمورد نقش واردات در حوزه تولید اظهارکرد: واردات در یک شرایط
اقتصادی متناسب و استاندارد می تواند کمک حال تولید باشد چراکه زمینه
اقتصاد رقابتی فراهم می شود و تولیدکننده داخلی هم از نظر کیفیت و قیمت
کالا به سطح بالاتری می رسد اما متأسفانه شرایط فعلی اقتصادی ما استاندارد
نیست.
عضو هیئت مدیره خانه صنعت، معدن و تجارت ایران واردات مواد اولیه،
تجهیزات، ماشین آلات و فناوری و تکنولوژی روز دنیا را موثر و ضروری دانست و
گفت: ما به دلیل شرایط تحریمی، امکان زیادی برای واردات این موارد نداریم و
باید از بازارهای محدود خرید کنیم.
خالقی تغییر سیاست های اقتصادی با رفت و آمد مدیران را مخلّ روند تولید
دانست و گفت: تغییرات پی در پی و دائمی سیاست ها و مقررات تجاری کشورمان
نهایتاً به تولید لطمه می زند و منجر به آشفتگی اقتصاد خواهد شد.
عضو هیئت مدیره خانه صنعت، معدن و تجارت ایران درمورد دلایل هزینه بالای
تولید و کیفیت پایین خودرو ایرانی اظهارکرد: گاهی ما می خواهیم تولید داخل
یک کارخانه را به هر قیمتی حفظ کنیم چون مثلاً ۴۰ هزار پرسنل دارد و وقتی
تعطیل شود بخش زیادی از قطعه سازان هم بیکار می شوند.
خالقی با اشاره به اینکه سایه مدیریت دولتی هنوز بر سر صنایع کشور
سنگینی می کند ادامه داد: خودروسازی که مدیریت آن دولتی و با تعداد پرسنل
بیش از نیاز است و از طرف دیگر با بدهی فراوان و سیستم فرسوده و نداشتن
تجهیزات و فناوری هم دست و پنجه نرم می کند طبیعی است که قادر به تولید
محصول رقابتی نخواهد بود.